’t Winkeltjen van blinde Pietje

Blinde Piet (Zeeman) is ëbeuren in achttienhóngderdnegenenzeuventig óp vijf maert. Too die de leeftijd  d’r vur had is tie gaen varen. Misschien was tie too dartien of veertien jaren. Hij trouwde in negentienhóngderdachttien mót Willemijntje Kriek .Ëbeuren achtentwijntig juli negentienhóngderdnegenentachtig

Ze gongen wooënen an de schipperstraet hoek noorderweg/visserstraet.

Misschien dat ’t deur ’t zoute water kwam, ik weet ’t nijt, mar hij kreeg amar meer last van z’n oëgen. Hij het nog ëveuren tot an negentienhóngderddree/vierentwijntig. Too mós tie d’r mie stoppen omdat tie too haast héëlegaar niks meer zag.

Hij is t’r nog vur in ’t ziekenhuis in utrecht ëweest, mar daer kónnen ze d’r denkelijk ók niks meer an doeën

Óm in z'n óngerhoud van z'n mins en z'n zøn (Maas, zestien mai negentienhóngderdtwijntig) te kannen vurzien, is tie too een winkeltje begunnen. Mar vuul ruimte hadden ze daer nijt.  ’t Was mar een éënkamer woëningkie. De weegschaal stung óp een stoeël in de kamer.

Een jaar later kwam nommero vier in de schipperstraet vrij en kónnen ze daer gaen wooënen.

“t Huissie had twee kamers, een keukentje en een kamertje boven de kelder. Ók was t’r een zolder. De trap daer naer too kónnen ze óphijsen zódat ze beneden meer ruimte hadden.

De keuken was ’t winkeltje, mar daer mozzen ze ók nog koken vur d’rlui aigen. De weegschaal stung in de kelderkamer.

’t Héële huis stung vol mót vurraed. Mar Piet wist alles haerfijn te vijnden, as ’t mar nijt van z’n plak óf kwam.

Piet kookte ók meestal, dat mós tie ók too die nog veur, mar dat was ondanks dattie blind was was ’t vur hum gien probleem. Z’n mins was meuilijk ter béën, dus zat ze meestal óp een stoeël te naeien en te verstellen. Dat was vrooger d’r werk ëweest.het huis regs is 't winkeltjen van blinde Pietje zoas 't vroger was

Maas, ’t joontjen dee ze hadden, was too vier jare. Hum wurde al vroog ëleerd óm niks van z’n plak te halen wat nijt van hum was. Z’n vader kon ’t aarst gien meer vróm vijnden. En hij kwam d’r ók achter dat z’n vader blind was, want as hij erregus stung, leup hij kans óm ómvéër ëleupen te wurren. z'n vader zag hum ómmerst nijt. Too leerde die wel óm an de kangt te gaen as z'n vader d’r an kwam.

Ze hemmen daer zó,n twijntig jaar deur ëmódderd en too kwam de oorlog. In ’t begin kónnen ze nog wel van alles koëpen en too hettie een groëte hoovulhaid lucifers inëkocht. Maas, z'n zøn, too al twijntig vreug an z'n vader, wat mót je daer nou mie man? Waaróp Piet zai, dat bederft nijt taa.

Zoë zachiesan hemmen ze too de vurraed van de winkel ópëgeten. Too ’t eten schaerser wurde, ruilde die een pak lucifers vur een brooëd bijvurbéëld. En nog later, too d’r haast niks meer te kooëp was, ruilde die een brooëd vur een pakkie lucifers.

Óndangks dattie blind was, hettie toch een vuruitziende blik ëhad.

De rantsoenbónnen dee d’r kwammen mósten deur z'n mins en z'n zøn vurwerkt wurren, want dat kón hij nijt zien natuurlijk. ’t Gaf waarschijnlijk tevuul problemen, want vlak nae de oorlog binnen ze vurhuist naer de Raedhuisstraet. Piet kreeg nog een uitkeringkie van de Zuiërzeestøn. Omdat z'n mins slecht ter béën was, zat ze meestal óp een stoeël vur ’t raem. As t’r dan iemand langest leup, dan zai ze teugen Piet, daer gaet dee van dee ók. Waar zou ze ëweest hemmen, of, waar zou ze naer too gaen?

En zoë brochten ze de dagen deur. Piet dee ’t huishouwen en kookte eten en Willemijntje hield in de gaten wéël d’r langest leup. Maas wooënde ók in ’t huis en werkte bij timmerfabriek “de zuid”.

Too dee minsen ouwer wurden en meuiëleker vur d’r aigen kónnen zorgen het Maas dat ëdaen totdat de minsen ësturven wazzen. Willemijntje sturf óp dartig november negentienhóngderdvierenzeuventig en Piet is ësturven óp negentien januari negentienhóngderdvijfenzeuventig.

Oëk van dat winkeltjen kón ik gien kiekie vijnden. Wel hem ik vergunningen van de geméënte óm een aantal woëningen samen te voegen. ’t Was een groët gebouw dee wel uit  zes  huissies bestung.

 

As je nou gaen kijken bij ’t huis dan kan je zien dat ’t uit nommers 10,12 en 14 bestaet.

 

Terug naar De winkeltjies van ’t ouwe darp